vrijdag 6 januari 2017

Ontstressen en meer

Bequia, als je niet in de buurt bent of bent geweest, heb je er waarschijnlijk nog nooit van gehoord.  We zitten nu zes dagen ver in het nieuwe jaar.  Ondertussen reizen we ook al weer 15 dagen verder als familie.


Herenigd

We vertrokken op 22 december met het vliegtuig uit Parijs richting Martinique.  Na twee maanden zagen de kinderen eindelijk hun papa terug.  Ikzelf zag Steve nog net een paar dagen voor het vertrek uit Las Palmas terug. We verbleven enkele dagen in een haven nabij Fort-de-France, de hoofdstad van Martinique.  Die dagen hadden we nodig om onze jetlag te verwerken, te ontstressen na het leegmaken van ons huis, de examens, de laatste professionele opdrachten en te wennen aan het temperatuurverschil. De boot had traditioneel weer wat reparaties en onderhoud nodig. Ook hadden nog eten en spullen nodig voor het vervolg van de reis.  Martinique is Frans en redelijk Europees dus we konden naar een gewone supermarkt en zelfs een Decathlon.  Kerst vierden we gewoon op de boot met een BBQ.  Op kerstdag zeilden we naar Grand D'Anse, een heel mooi baaitje waar we naar hartelust konden zwemmen, vissen en snorkelen.  Er leven enkele schildpadden in de baai en die hebben zich niet verstopt.


Kerst te Grand D'Anse 

Onze derde stop was le Marin.  Dit is een hele grote jachthaven waar er meer dan 200 luxe verhuurboten liggen. Voor diegene die van plan zijn om er ooit eens te stoppen.  Vergeet niet te reserveren want vriendelijk is anders. Zelfs met reservatie ben je eigenlijk nog niet safe.  Een jaar reizen met de boot staat gelijk aan een jaar klussen. We hadden een klein technisch probleem met ons voorzeil en enkele katrollen en bleven 2 dagen liggen.  Wat wel leuk is dat we onze dinghy aan de steiger van de plaatselijke supermarkt konden gaan liggen voor grote inkopen.  We zagen ook al een vriend uit België terug op doorreis en hadden een gezellige avond in één van de talrijke cafeetjes in de haven met wat T-punch.  Tot nu toe mijn favoriete rumdrankje.

Thierry zeilde mee tijdens de ARC met Steve en zagen we nog eens terug in Le Marin.

Na Le Marin zeilden we een dikke vier uur met behoorlijke hoge golven naar een tweede eiland Santa Lucia.  In Rodney Bay harbour zagen we een bevriende boot terug uit België en samen vierden we oudejaar op het strand met kampvuur, muziek en vuurwerk met daarna een kleine nieuwjaarsduik bij 25 graden.  Oudejaar was eigenlijk rustig dan de avond ervoor.  Iedereen die ooit in de buurt komt van Rodney Bay op een vrijdag, komt gegarandeerd op de beruchte street party van Gros Islet terecht.  Het was een fijn feestje op straat.

Nieuwe vriendjes uit België ontmoeten in Rodney Bay Santa Lucia


Vuurwerk op het strand van Gros Islet te Santa Lucia

Op nieuwjaarsdag zeilden we richting Bequia, het grootste eiland van de Grenadines.  Na een nogal wiebelende ankernacht ging het richting Elisabeth Bay, de hoofdplaats van Bequia.  Op 2 januari is het recovery day.  Handig was dat de haven niet open bleek te zijn en onze kinderen de WIFI code van de bar hadden gekraakt.  Zo konden we eens zonder connectieverlies contact opnemen met het thuisfront.  Bequia zelf stelt niet veel voor.  Wel nog typisch, zonder al te veel Europese invloeden.  Een echte supermarkt hebben we op het hoofdeiland van de Grenadines niet gevonden.  Grote voorraden moet je er niet inslaan, alles is peperduur.  We betaalden ongeveer 2 euro voor een tomaat.  Het was bijna goedkoper om te gaan eten.

Skypen in de bar van Elisabeth Bay Harbour

De hoofdstraat van Elisabeth Port - Bequia 

Vandaag gingen de heren duiken naar een wrak en morgen zetten we onze reis verder naar Wallilabou Bay.

Elisabeth Bay
Tot een volgende keer.






Geen opmerkingen:

Een reactie posten